شب چهارم؛ مادرانی که پای ولی زمان ایستادند 

تو خود نیک می‌دانی دست کشیدن از جگرگوشه‌هایی که به جان آدمی بسته اند، برای یک مادر کار ساده ای نیست! وقتی تمام پسران قبیله پیش پایت پرپر شده باشند، هیچ چیز مگر سرکشیدن معجون عشق و اطاعت و ولایتمداری، نمی تواند تو را مجاب کند که حاضر شوی دلخوشی های زندگانی ات را فدا کنی. زینب کبری «سلام الله علیها» اگر دردانه های کم سال خود را به میدان مبارزه فرستاد، صرف یک دل [...]

آه از چروک های دست و چهره ات...

به فتوای رساله عشقیّه دلم می گویم تنها نامحرم هایی که می شود یک دل سیر به چهره ها و دست هاشان نگاه کرد، مادران شهیدند. البته اگر اشک شرمساری اجازه بینش را در آن لحظه به چشم ها بدهد...