ساده و بی‌صدا و غریبانه؛ کلمات بی‌تکلف و کوتاهی است که شاید تفسیر بلیغ خداحافظی تلخ تو باشد! خبر کمرنگ و کوتاه و ساده‌ای که در هیاهوی خبرهای رنگارنگ هنری و سیاسی و طنز و ورزشی آخر هفته پیج‌ها و گروه‌ها و کانال‌ها و خبرگزاری‌ها گم شد. پربیراه نیست اگر بگویم تو خط‌کش دقیق مروت و ترازوی بی‌نقص غیرت در این مملکتی! باور کن شعار نمی‌دهم، عیار اغیار را با تو باید سنجید حاج رجب! 

چه تلخ است که همه چیز واونه شده این روزها. حالا با این ملاک‌ها و معیارهای امروزی، برخلاف ظریف تو با این تن نحیف نشان شجاعت نمی‌گیری! روزی که تو به جنگ ترکش‌های نامرد توپ و تانک و خمپاره رفتی، میز و مقام نصیب یک قبیله و پول و شهرت به کام جماعتی و پروتز و جراحی پلاستیک به داد یک عده نرسیده بود! ولی حیف؛ می‌دانی؟ 

تو المپیک نیستی که خبرنگارها به سمت تو روانه شوند. حتی لباس المپیک نیستی که همه رسانه‌ها نگران رنگ و رویت شوند. تو بازیگر سینما نیستی تا به محض بدحالی، خبرنگارها نگران حال و روزت شوند. تو ورزشکار نیستی که با کوچکترین کسالت دوربین‌ها به سراغت بیایند. تو پست اینستاگرام نیستی که نگاه‌ها را به خود جلب کنی. جشن حافظ نیستی که در مرکز توجه باشی، یا روزنامه نیستی که همه حول محور تو حرف بزنند. 

حتی ذخیره نظام هم نشدی تا مثل صفدر از تو قدردانی شود. نوبخت نشدی که تندیس تو را در زادگاهت بسازند! سیدخندان نشدی که پشته‌ها از کشته‌های لبخندت، بالا رود. شجریان نشدی که عده‌ای وکیل مدافعت شوند. سیمین نشدی که سنگت را به سینه زنند! یا فرهادی نشدی که بخاطر تو فخر بفروشند. تو خواننده نبودی که عاشقان برایت گریبان چاک کنند و رسانه ملی روزها و هفته‌ها و ماه‌ها تریبون آوازهای غم‌انگیزت شود. نه، هیچکس خریدار آهنگ محلی بی‌کلام و کم‌رنگ تو نیست. 

تو پسر تلگرام نبودی که همه دلواپس‌ات شوند. هکر ماه‌عسل نبودی که مردم بخاطر وضعیت تو به این و آن سفارش کنند. تو سرباز ارتش نبودی که برایت کمپین راه بیندازند و برایت قلم بزنند! تو فوتبالیست نبودی که همه با رفتنت شماره پیراهنت را روی تن‌شان خالکوبی کنند و اسمت را در میانه هر بازی، فریاد کنند! سرخابی نبودی که ورزشگاه‌ها بخاطر سوگ تو مملو از جمعیت شود! تو کارگردان نبودی که همه پیگیر روند درمانی‌ات شوند! تو بازیگر نبودی که مدت‌ها عکس چهره‌ات‌ تصویر پروفایل این و آن شود. باز چقدر باید بگویم و ردیف کنم دیگر؟! قبول کن تو سوژه خوبی نبوده و نیستی! 

شنیدی عزیز دلم؟ منتظر نباش! تیترها به نام تو در نمی‌آیند و کلیک‌ها به سمت تو نخواهند آمد. نه لایک می‌خوری و نه کامنت می‌گیری. با اینکه در حاشیه‌ای! اما اندازه حاشیه‌های این روزها هم ضریب رسانه‌ای نمی‌گیری. خبرگزاری‌ها خبرت را ویژه کار نمی‌کنند. تو هیچوقت خبر یک اخبار سیما نمی‌شوی. یک نگاه به سر و رویت بینداز، تقصیر آدم‌ها و رسانه‌ها نیست، باور کن جذابیت رسانه‌ای نداری!

وقتی این همه ورزشکار بی‌عار و ستاره سرگردان و بازیگر عشوه‌گر هست، هیچکس با صورت جنگی تو سلفی نمی‌گیرد رفیق! اصلا در روزگاری که جهانبخت دو میلیون شیفته و تُو ‌اِی ‌اِف ‌اِم و تتلو سه میلیون هوادار و تتلیتی دارند و شاکردوست‌ها چهارمیلیون و نیم نفراند و لیلون 5 میلیون ویلون دارد، تو کجای کاری عمو رجب؟! قدردانی کو؟ معرفت دیگر چیست؟ رجب‌دوست کجا بود دیگر؟ حتی در کانال‌های تلگرام هم جایی برای تو نیست، ببین! تو آدم حقیقی در این دنیای مجازی هستی؛ حالا که از تمام گروه‌ها ریمُو شدی، لفت بده از این دنیا! اینجا جای تو نیست عمو رجب...!