کوفیان و شامیان خوب می‌دانستند که با غارت معجر از سر اسرا، حریم قدسی آل‌الله را می‌شکنند. آنها برای تکمیل پرونده دنائت و رذالت خود، در راه کوفه و شام دست به این جسارت‌ها زدند، اگرچه چندان به هدف شوم خود نرسیدند! امروز اما ابن مرجانه‌های زمانه که مشرب فکری و عملی‌شان، لب به لب سبو گرفته از شراب بزم یزید است، می‌خواهند حریم قدسی دختران و زنان جامعه را بشکنند. امروز ماهواره‌ها - به مدد فشن تی وی‌ها و فروشگاه‌های عرضه بی عفتی در سطح شهر -  نوامیس ما را به بی‌حجابی و تبرج، تشویق می‌کنند تا بدون سلاح حیا، اسارت آنان در چنگال خود را به عینه ببینند. و با این ترفند پلید یزیدی، عزم خود را جزم کرده اند تا فردا روزی، در جامعه هیچ خبری از نسل زنان زینبی که سرباز حسینی تربیت کنند برای ولی، نباشد.

روزگار تازیانه سر رسیده، امروز دوره ملخ‌ها و موریانه‌هاست که تخم حیا را بی‌صدا می‌خورند و خلعت بی‌غیرتی و آفت بی‌عفتی را برای جامعه به ارمغان می‌آورند. دیروز اگر اهلبیت با غریبی حسین به اسارت رفتند، امروز نباید با خواب سنگین ما، اهل بیوت شهرهایمان را با حیاء بیگانه کنند و به اسارت سبک زندگی کوفیانه ببرند. یزیدیان می‎خواهند گوهری به نام «عفت» نایاب ترین مفهوم گرانبها در بازار جواهرات معنوی باشد. تا در خلال غفلت ما، آنوقت زنان و دختران جامعه، که جملگی ناموس ما هستند را در حوالی دروازه ساعات، در مجلس شام یزیدیان، روی استیج بازار جهانی، برای بردگی پیش چشم نامحرمان، به حراج بگذارند!

دیروز اگر ابن‌زیاد دست کم یکی بود، امروز ابن‌مرجانه‌ها زیاد اند. ابن زیادها هر کدام ده‌ها شبکه ماهواره‌ای و صدها سایت را هدایت می‌کنند تا ذائقه مادی ما را پر اشتها و میل معنوی ما را کور کنند. یزیدیان دیروز اگر با ریسمان و زنجیر و تازیانه اهلبیت رسالت را به اسارت می‌برند، یزیدیان زمان ما اما، با اشاعه عادات غلط مصرف‌گرایی و مدپرستی، با ترویج اباحی‌گری و بی‌عفتی، نوامیس ما را به اسارت می‌برند! بیا با ندای «یا لیتنا کنا معک» این دست‌های زمخت و بی‌حیا را پس بزنیم! در راه حفظ حریم حیاء، رواست که عباس‌ و اکبر و قاسم‌ و فهمیده‌ها و همت‌های امت، تار و پود تنشان اربا اربا شود، اما نخی از معجر و روسری ریحانه‌ها غارت نشود.

به یاد بیاوریم کلام حسین را آن‌هنگام که در عاشورا گفت: «مگر نمی‌بینید به حق عمل نمی‌شود و نسبت به باطل نهی نمی‌گردد؟». بیا از همین امشب با سالار شهیدان عهدی ناگسستنی ببندیم و نگذاریم «امر بمعروف» یکه و تنها در گودال غربت جامعه ما جان دهد. و مدت‌های مدید کسی از جسد «نهی از منکر» سراغی نداشته باشد. این وظیفه خطیر ماست که با هوشیاری و انجام وظیفه معهود خطر در کمین را خنثی کنیم. باید بپاخیزیم تا نگذاریم کار امام زمان به سر دادن ندای «هل من معین» و «هل من ناصر» کشیده شود. 

می‌دانی؟ کار که از کار بگذرد، داغ آن اسارت تا قیامت در دل و رد این جسارت الی الابد بر پیشانی ما نقش خواهد بست. نگذاریم دوباره سرنوشت حریم پرده‌نشینان به دست پلید اسارت سپرده شود. آنوقت - تو خود واقفی که - حتی ضجه‌ها و اشک‌های کودکان و زنان بی پناه هم ضربات شلاق یزیدیان را قطع نخواهد کرد. بی‌شک هر که اسیر دست ظالمان و مستکبرین شد، بند بند تن و وجب به وجب وطنش کبود و نیلی می‌شود. آن هنگام دیگر هر چه هم که اشک بریزی در جوار کاخ سفید یزید؛ نهایت لطف یزیدیان این است که پیش چشمت سر بریده پدر را در طبق اخلاص بگذارند!