همین پریروز که هنوز در خانه بودم، پدرم برای هزارمین بار بقچه خاطراتش را وا کرده بود و از یک فیلم اکشن و جنگی حرف می زد. می گفت حدود سی سال پیش که داشتیم زندگی می کردیم، روزی خبری در شهر پیچید. همه جا صحبت از اکران فیلمی جنگی در ژانر ترسناک بود. مردم هنوز در بهت تبلیغات و سر و صدای فیلم بودند که متوجه شدند، فیلم قرار است روی پرده ی سینمایی قدیمی و مخروبه به نمایش دربیاید. خیلی ها دلشان طاقت فیلم ترسناک را نداشت. آنها که دل [...] 

خودم را

می زنم به آن راه،

افسوس..

به «تو» ختم می شوند،

انتهای تمام راه ها  

باید امشب بروم.

باید امشب چمدانی را

که به اندازه پیراهن تنهایی من جا دارد،

بردارم

و به سمتی بروم [...] 

می آیی

و می روی بی صدا

غافل از رد پایت [...]

...

در تمام دوران تحصیلم

یکبار هم -۰- نگرفتم،

چطور باور کنم آنوقت،

یک نفر به تنهایی [...]

با تو ستاره می شوم...

زیارتنامه را خوانده بودم و بعد از مختصر زیارتی، انگشتانم را گره زده بودم به ضریح و در حال خودم بودم. آخرین لحظه که داشتم به قبر نگاه می کردم تا خداحافظی کنم، صدای دخترکی از سمت راست می آمد. در آغوش پدرش بود و انگار آنها هم داشتند خداحافظی می کردند. پدرش آرام در گوش دخترک گفت: «خداحافظی کن بابایی». دخترک سرش را نزدیک شبکه های ضریح کرد و با نگاهی کودکانه به قبر [...] 

..:: برای دریافت کد گوشه نما روی ادامه مطلب کلیک کنید ::..

جوانه می زنی و 

شکوفه می دهی و

گرم می شوی و

گرم می کنی و

رنگ و بوی عشق می گیری و [...]