در حالی که حدود یک ماه از افتتاح سایت نگذشته بود، از همان روزها و هفته های ابتدایی، سایت دچار حملات هکری پراکنده شد، که به لطف خدا با همکاری گروه فنی، این حملات خنثا شد. اما هرچه به عاشورا نزدیک و نزدیک تر شدیم، مورد شدید ترین حملات هکری قرار گرفتیم. حملاتی که توسط هکران ایرانی و وهابی بارها و بارها سایت و سرور سایت را مورد حمله قرار داد و طی چند مرحله سایت و سی پنل و سرور و تنظیمات مربوطه را دچار آسیب کرد و بکآپ نوشته ها و کامنت ها و [...] 

این دومین بار است که در کتاب خانه محقرم، چشم می دوزم و دیده می بندم و دست می چرخانم و دست دل، انگشت اشاره را به سمت این کتاب می برد. پدر، عشق و پسر... اثری دیگری از سید مهدی شجاعی که روایتگر شهادت حضرت علی اکبر «علیه السلام» است و راوی واقعه، اسب آن حضرت است که سرنوشت فرزند رشیدش را برای مادر ایشان «لیلا»، با نثری ادبی و داستانی به نگارش درآورده است. این کتاب شجاعی به عنوان یکی از ناب‏ترین روایات ادبی هنری از واقعه [...] 

روی نیزه

به سینه می زد

سنگ فاطمه را [...] 

نیزه ها که باشند

شیرخواره هم

سرفراز می شود [...] 

قاصدک را

فوت هم که کنی

پرپر می شود

چه رسد به سیلی [...]

بچه ها همیشه در خواسته هایشان مُصّرند و همگی، برای رسیدن به نیازشان بی تابند. یعنی برای رسیدن به مطلوبشان، به انواع اقسام راه ها متوسل می شوند. یا به خواسته شان می رسند یا نه. اگر رسیدند که فبها. اما اگر نرسند، دست از تلاش و گریه و زاری نمی کشند، مگر اینکه با «سیلی»، آرامشان کنند. تا آستینشان را در دهان بگیرند و همچون خفه خون گرفته ها، به گوشه ای بخزند و آرام و بی صدا گریه کنند و اشک بریزند. آن روزها هنوز، آب قم به اصطلاح! شُرب نشده بود. مردم [...] 

رأس خیمه حسین

فرق سر عباس است؛

«عمود» را پایین بیاور!

شام غریبان شروع شد 

غرور پسر

پهلوی مادر

فرق پدر

رأس پسر

دست برادر [...] 

انگشت که هیچ!

دوست داشتنی که باشی،

سر و دست می شکنند،

برای انگشترت! [...] 

کوچکتر که بودم، پدرم وقتی می رفت مأموریت، دم در پاپیچ پدر می شدم که برایم از آنجا، اسباب بازی- بادکنک قطاری- بخرد. آخر ته تغاری و عزیز دردانه پدر بودم. پدر هم می گفت چشم و خداحافظی می کرد و می رفت، تا انتظار آمدنش را، به چشم های منتظرم تحمیل کند. یک روز، دو روز، یک هفته، دو هفته، یک ماه… روزها و هفته ها می گذشت و دل کوچک من، دلتنگیش روز به روز بیشتر می شد. دل کوچک را در کودکی، گریزی از بازی و بازی گوشی نیست. تا کودک سر خوش باشد به [...] 

ثانیه ها، به جنون غلتیده. بس که سَر می رود از سرم کلمات و سُر می خورند جملات از روی سطرها. در همهمه و وهم جملات دیوانه وار ذهن، عقل از اندیشه تهی می شود و زبان باز می ماند از تکلم. بی هیچ اختیار و اراده ای، چشم ها پلک ها را به نشانه تسلیم پایین می آورند و بسته می شوند از نگاه. از دیدن اما نه. در خلسه فکر، میان میدان ناکجا آباد اندیشه، نبرد تردید و چرایی. پشت پرچین قضا و قدر. قید تعهدی در ورای ورق های پوسیده تاریخ. صدای «رعد»ی مهیب و دهشتناک [...] 

از عمّار تا مختار،

یک کربلا

فاصله است! [...]