شب نهم؛ امان عباس، دامن امن و امان حسین بود! 

در زندگی لحظه‌هایی هست که آدمی شبی به تبی و تابی و بهانه‌ای، از دست عزیزترین و نزدیک ترین وابستگان خود نیز خسته و دلگیر می‌شود. مادر از دست طفل و پدر از دست پسر، کودک از دست والدین، و خواهر از دست برادر. برادر هم گاهی از دست برادر خسته و دلگیر می‌شود. اما نسبت عباس با حسین تنها نسبت برادری نبود. آنچنانی که مصائب این نسبت، او را دلزده و آزرده کند. رابطه عباس و حسین [...]

شب هشتم؛ نگذار فرمایش، بدل به خواهش شود!

علی اکبر جوان مومن ولایت‌مداری بود که تمام ویژگی‌های مورد نظر ولی زمان را در خود جمع کرده بود. وجودش از صبر و سخاوت و کرامت و تقوا و حلم و بصیرت و علم و شجاعت لبریز بود. او هر کجا که بود، با رفتارش گره از ابروان ولی می‌گشایید. علی اکبر نمونه بارز یک جوان ولایی بود. جوان مومن ولایی یعنی آنکه هر جا که اسلام به او نیاز داشت، وارد عرصه شود و نگذارد فرمایش مولایش روی زمین بماند. و او اینچنین[...]

شب هفتم؛ ببین تبار مستکبرین کودک کش را!

شاید از همان قدیم ها که محرم می رسید و می‎شنیدیم روضه شش ماهه را، چنین حادثه دلخراشی قدری برایمان باور نکردنی می‎نمود. باید قبول کرد هضم چنان روضه ای سنگینی آن روزها چندان سهل نبود. آخر کودکی شش ماهه برای یک سپاه چندین هزار نفری، چقدر خطرناک می‎تواند باشد که از رساندن چند جرعه آب به لب های او هم دریغ کنند؟ تا سال‌ها پیش اگر تنها روضه های مکشوف را در کمال ناباوری می [...]

شب ششم؛ قاسم ها که نباشند، کام ولی زهر می شود!

قاسم ابن حسن ابن علی، پسر ارشد امام حسن مجتبی بود و در کربلا آمده بود انتقام روزگار غریبانه پدر و ظلمی که در کوفه به او روا شد را بگیرد. غربتی که به هیچ عنوان نمی توان طول و عرض و ارتفاع و حجم و چگالی آن را حساب کرد. جنس غربت امام دوم شیعیان با سایر ائمه تفاوت داشت. غربتی که با وجود آن بیعت های باشکوه مردم با ایشان در ابتدای راه، غیر قابل باور می نمود؛ اما سرآخر، سرانجامی جز صلح [...]

شب پنجم؛ مبنای عملمان را عاشورایی کنیم!

شاید پیش خود بگویی حضور در جنگ، تبحر و تجربه و شمشیر می خواهد. آری بی شک، عقل هم این حقیقت را تصدیق می کند. عقل می گوید، پابرهنه دویدن یک نوجوان خردسال بی هیچ سلاح دفاعی، در برابر هزاران مرد جنگی مسلح، بی عقلی است. اما عبدالله بن حسن، مطیع امر ابرمردی بود که عقل پیش پای او عاشقانه زانو می زد. عبدالله نمی توانست زنده باشد و نبودن امام را تحمل کند. عبدالله حیات خود را [...]

شب چهارم؛ مادرانی که پای ولی زمان ایستادند 

تو خود نیک می‌دانی دست کشیدن از جگرگوشه‌هایی که به جان آدمی بسته اند، برای یک مادر کار ساده ای نیست! وقتی تمام پسران قبیله پیش پایت پرپر شده باشند، هیچ چیز مگر سرکشیدن معجون عشق و اطاعت و ولایتمداری، نمی تواند تو را مجاب کند که حاضر شوی دلخوشی های زندگانی ات را فدا کنی. زینب کبری «سلام الله علیها» اگر دردانه های کم سال خود را به میدان مبارزه فرستاد، صرف یک دل [...]

شب سوم؛ حکایت ما و سبک زندگی کوفیانه

کوفیان و شامیان خوب می‌دانستند که با غارت معجر از سر اسرا، حریم قدسی آل‌الله را می‌شکنند. آنها برای تکمیل پرونده دنائت و رذالت خود، در راه کوفه و شام دست به این جسارت‌ها زدند، اگرچه چندان به هدف شوم خود نرسیدند! امروز اما ابن‌مرجانه‌های زمانه که مشرب فکری و عملی ، لب به لب سبو گرفته از شراب بزم یزید است، می‌خواهند حریم قدسی دختران و زنان جامعه را بشکنند. امروز ماه [...]

شب دوم؛ علاج محاصره، مبارزه است نه مذاکره!

به گواه اسناد تاریخی و مقاتل، از همان روز اول که قافله عاشورا از مدینه سوی کربلا به راه افتاد، یزید و عمال او به انحاء مختلف سعی در منصرف کردن حسین از ادامه مسیر خود بودند. التماس، خواهش، توصیه، نصیحت، تطمیع، تهدید، تحریم، محاصره! هیچکدام از این ها کارگر نشد تا حسین را از ادامه مسیر کاروان عاشورایی خود باز دارد، چرا که هدف حسین چیزی جز کندن ریشه فتنه و ظلم و اصلاح امور و مبارزه [...]

صف بسته اند بر در آهنگران شهر

وقت تشهد

نمازش فُرادا شد

امام جماعتی که 

پیک هجده هزار نامه بود!

در دستگاه حضرت اباعبدلله به نحوه عرض ارادت و کیفیت عزاداری کسی کاری نداشته باشید، باور کنید امام حسین سر عزاداران و عاشقانش با کسی تعارف ندارد.

شب اول؛ سیلی اول!

کوفیان همیشه برایمان ضرب المثل بی وفایی بوده اند. از کوفی‌ها و پیمان شکنی‌شان زیاد شنیده ایم، اما تا بحال از خود پرسیده ایم چرا سرنوشت کوفیان اینگونه شد؟ چه شد که حاضر شدند خون مهمان‌هایی که با نامه سوی خود خوانده بودند را بریزند؟ بی‌شک اهل کوفه انسان‌های عجیبی نبودند، با ظاهری موجه و عموما پیشانی‌های پینه بسته. روزها و ماه‌ها و سال‌ها منتظر حضور منجی خود بودند. برخی‌هاشان [...]

پای ما لیاقت آبله در راه سیبستان تو را نداشت...

درد همچون باد دارد کم کم سراغ پنجره های کوچک این حنجره بی در و پیکر می آید. این گلو، زائویی پا به ماه است. این ضجه های مادرانه، صدای گلویی حامله است که راوی یک سرنوشت غم انگیز است. این بغض حسرت زده آبستن دل‎گویه هایی چند قلوست. اصلا نمی دانم که باید چه بگذارم نام این طفل نو رسیده را. همه می گویند بغض، من اما می گویم حسرت هم نام مناسبی ست برای او. اما هر چه شما [...]

حسین بیشتر از لایک 

تشنه لبیک بود 

افسوس که 

جای عمل به حرف هایش 

نوت و کپشن نوشتیم برای عاشورایش! 

آسمان تکیه به دستان تو دارد عباس

دستان تو

سد محکم خیمه ها بود

سد که شکست

آب از سر رباب گذشت [...]

به کجا چنین شتابان؟!

دیشب در مهدیه تهرانپارس، مداح حنجره پاره کرده شهر - آقای هـ دو چشم – سرود پایانی مجلس را با آهنگ «این آخرین باره» خواننده حنجره طلایی لس‌آنجلسی - آقای ح جیمی - خواند. و به همین سادگی، با نوای «لا لا گل پونه، لا لا گل گندم» توی هیئت، برای حسن ختام مجلس آب پاکی را روی دستان کوچک علی اصغر ریخت! و من بعد از اتمام هیئت، در پیاده‌رو، همچنان به هدف غریبانه‌ای فکر می‌کردم که مجبور [...]

از قیاسش خنده آمد خلق را!

.: برای شنیدن و دریافت این دل شنید روی ادامه مطلب کلیک کنید :.

چه درد عجیبی‌ست

تو از بیم عریانی در عاشورا

کهنه پیراهن طلب کردی

اینجا برای سینه زدن

لخت می‌شوند در عزایت!

چه بد حرفه ایست آهنگری

وقتی بدانی

با تمام این ها که ساخته ای

یک روز

کار حسین را ساخته اند

ختم قرآن ماه محرم 93

.:: برای شرکت در این ختم قرآن به ادامه مطلب مراجعه کنید:..

کویر دل، تشنه باران است...

سلام خدا بر تو ای جگر گوشه رسول خدا. تحیات الهی بر تو ای بانوی یاس‌گونه مرتضی. صلوات خدا بر تو ای همیشه سنگ صبور محن‌های حسن. درود آسمان‌ها بر تو ای الی الابد محزون شهید غریب. سلام مادرجان! سپاس که سیصد و شصت و پنج روز سال، هوایمان را داشتی و اجازه دادی که دوباره محرم حسین تو را تنفس کنیم. بانو، ما همه ممنون دار تو ایم، گرچه دست به پهلو داشتی تو، گرچه سخت به پهلو [...]

حاجی تمام گشته مهماتمان، تمام...!

.: برای شنیدن و دریافت این دل شنید روی ادامه مطلب کلیک کنید :.