غرب ماهواره به فضا می فرستد،ما فرزندانمان را به ماهواره می فرستیم!

احساس عجیبی دارم. احساسی ناشناخته و آمیخته با ترس. ترسی غریب از پایان یک دلخوشی نمناک. دست شوق در آستین روزگار، متوسل به ضریح دل خوشی هاست و پای رفتن در مسیر سخت زندگی، متکی بر زمین و باغچه بهانه هاست. زندگی بدون بهانه زندان است. قریب است که دلخوشی این شب و روزها را بگیرند از دست دل مان، تا باز با کوله باری خالی، مسافر بی مقصد روزگار شویم. همین [...]

مگر که چند شب است

ساکن خرابه شدی؟

چقدر لهجه شامی گرفته گفتارت!؟ [...] 

قاصدک را

فوت هم که کنی

پرپر می شود

چه رسد به سیلی [...]

گزیده ای از مجموعه «از در تا مادر»

صدای شکستن در که می آید،

هول می کند دخترک.

این تازه اول راه است! [...] 

گزیده ای از مجموعه «حاء سین یاء نون»

آبی که به خیمه رواست،

به سقا حرام است! [...]