هوا بس ناجوانمردانه جنگ است!

باز هم سوت آغاز بازی را داور بین المللی به صدا درآورد. تماشاگران از روی بلندی های جولان می دیدند، در حیاط خاکی خانه توپ افتاد زیر پای راست کودک چپ پا. کودک فرصت شوت کردن نداشت. هیچکس منتظر گل نبود. اما همه دیدند با یک انفجار مهیب دروازه ای نوساز فرو ریخت! تعجب نکنید این یک ورزش نظامی ست. نام دیگرش می شود فوتبال آمریکایی. در فوتبال آمریکایی با شلیک هر توپ به سمت دروازه حریف [...]

پنجشنبه، قفس، بال؛ زهیر، جامعه، شال...

کار اصلی ما نوکران، گریه کردن و اشک ریختن است. ما گریه کن ها مثل تمامی کارگر ها ابزار خاص خودمان را برای کارمان داریم. وقت کارمان ثابت نیست، بستگی به حال مان دارد. لباس کارمان یک دست لباس مشکی ست به علاوه یک سربند. اما من همیشه دلم می خواست توی هیئت، یک شالی، چفیه ای یا دستمالی داشته باشم که اشک هایم را یادگاری نگهدارم در آن تا همراه کفنم در قبر توشه آخرتم باشد. [...]

آه جبهه کو برادر های تو...؟

تو اهل شعائری، خالی بافی توی خونت نیست. بافتن تار و پود قالی اقتصاد را با شعار تضمین نمی کنی. تو با شعار هایت، شعور مردم را به بازی نمی گیری. تو برای مهار تورم، عجولانه ضرب العجل تعیین نمی کنی. ابایی نداری از اینکه بگویی برای خالی کردن سه سوته باد پیکره اقتصاد، از طب سوزی سر در نمی آوری. تو برای رأی آوردن، خود را به هر دری نمی زنی. باور داری که چند روز ریاست در دنیا، نمی ارزد به این کارها [...]