روزگاری ست که حساب همه چیز با ترازو و مکیال است در این دنیا. هر چیزی را باید با ترازو وزن کرد و رویش قیمت گذاشت، تا قیمتی ها عیان و بی قیمت ها مشخص شوند. هر چیز با توجه به شاخصه و معیاری، قیمتی دارد. در این روزگار سریع الحساب، بی قدر و قیمت که باشی، حسابت با کرام الکاتبین است. آخر «بی پناهی» کم گناهی نیست؛ در این روزگار. در روزگاری که هر روز روح [...]

گفت: دورت بگردم

گفتم: گشتم نبود

نگرد، نیست! [...] 

نه نوشتن به معنای حرف داشتن است و نه اینکه ننوشتن به معنای حرف نداشتن باشد. گاهی حرفی نیست، اما می نویسی تا عریضه خالی نماند. اما گاهی هم آنقدر حرف هست که نمی دانی کدامش را بزنی. و در اضطراب و سردرگمی این احساس زجر آور، مسافر جاده ای می شوی که منتهی به سکوت آباد می شود. سکوتی که نه علامت رضاست و نه از جنس رضایت. سکوتی که از گریه عاجز است و از بغض لبریز. با قیل و قال بی‌گانه ام و اهل فریاد نیستم. به سکوت عادت دارم [...] 

عشق من ماضی بود

وصل تو مضارع

دریغا که من

حال استمراری می خواستم [...] 

باید امشب بروم.

باید امشب چمدانی را

که به اندازه پیراهن تنهایی من جا دارد،

بردارم

و به سمتی بروم [...] 

جوانه می زنی و 

شکوفه می دهی و

گرم می شوی و

گرم می کنی و

رنگ و بوی عشق می گیری و [...] 

چرا فرار

چرا چتر؟

تنها آدم های آهنی

در باران زنگ می زنند! [...] 

تو زیباتر از...

نیستی!

و من«او» تر از... 

لحظه ای که ترکم کردی؛

چشم های خوبی با هم داشتیم [...] 

می خوام برم تا برسم به آرزوهای محال

غصه گرفته دلمو گمشده جاده وصال

 زخم دلم گرفته گُر کسی به دادم برسه

برای پرواز دوباره دلم اسیر قفسه [...] 

سالهاست،

که نظاره می کنم

پشت دریا را

و منتظر نشسته بهار فردایم،

زهی خیال باطل! [...] 

از دست چشم هات

گریختم؛

پا پس نخواهم کشید،

از فاصله! [...] 

 رسیدن یا نرسیدن

مسئله این است؛

همیشه «رسیدن» خوب نیست،

گاهی دیر رسیدن

و گاهی [...] 

وقتی می گفتی: «دوستت دارم»

سکوت می کردم

حالا مدتهاست

ساکتم نکرده ای [...]