آی کمک! من تحمل این همه بی کرانگی را ندارم

صدای کبک ها که آمد، با چند پلک متمادی از خواب بیدار شدم. در را به سمت دشت باز کردم و آهسته راه افتادم به سمت دره. به طبقه مرطوب دره که رسیدم، نشستم و به گرمی با دست های سرد - ولی زلال - چشمه، دست دادم. دو کف از آب، مرا سیراب کرد. صورت چسباندم به گونه های نیلی رنگ چشمه و بوسیدمش. در راه برگشت از دره، دست نسیم، شالی ضخیم دور گردنم انداخت. روی یک تکه چمن [...]

رنگ آسمان شهر من، لاجوردی تر از آبی‌ تر است..

من اهل شهر رمضانم. ساکن حومه شهر خدا هستم. عمری ست حاشیه نشین دشت های معنایم و در حلبی آباد های تجلی سکنی گزیده ام. نشانی دقیق خانه ام در حوالی اقلیم تکامل، در میانه چمن زارهای مناجات است. شهر من زیباترین شهر خداست. من تاب جدایی از این شهر را هیچ وقت نداشتم. دوری از شهر خدا همیشه خدا برایم سخت بوده است. من غیر از اینجا در هیچ «شهر» دیگری نمی توانم  [...]