برق سکه های طلا

کورشان کرده بود.

و الا

همان ها که دیدند در غدیر

دست علی بالا رفت [...] 

در علقمه پایین افتاد،

دستی که در غدیر

بالا رفت! [...] 

شاید مادرم یک روز جلوتر مرا به دنیا آورد، شاید هم تقصیر متصدی بود. اما دقیق نمی دانم اشتباه از که بود. آخر ثبت احوال، کجا خبر دارد از حال و احوال من. آری، متصدی اشتباه کرد. زاد روز من 8 دی نیست، 9 دی است. نه، اصلا شاید مادرم به متصدی سفارش کرده بود، تاریخ تولدم را یک روز زود تر بنویسد. تا از یک روز قبل، آماده باشم. آماده قیام. قیام عاشورا. عاشورای شمسی مهرماه نیست، دی ماه ست. 20 مهر نیست، 9 دی است. 9 دی، تنها یک روز عادی در میان روزهای سرد دهمین ماه [...] 

نیزه ها که باشند

شیرخواره هم

سرفراز می شود [...] 

قاصدک را

فوت هم که کنی

پرپر می شود

چه رسد به سیلی [...]

رأس خیمه حسین

فرق سر عباس است؛

«عمود» را پایین بیاور!

شام غریبان شروع شد 

غرور پسر

پهلوی مادر

فرق پدر

رأس پسر

دست برادر [...] 

انگشت که هیچ!

دوست داشتنی که باشی،

سر و دست می شکنند،

برای انگشترت! [...] 

از عمّار تا مختار،

یک کربلا

فاصله است! [...] 

خودم را

می زنم به آن راه،

افسوس..

به «تو» ختم می شوند،

انتهای تمام راه ها  

کربلا رفتن، دلیلی برای کربلایی شدن نیست

آدمی برای رفتن به شهرهای مختلف دنیا و رسیدن به مقصد مورد نظر، چاره ای جز سفر ندارد؛ اما برای رسیدن به مقاصد معنوی، تنها سفر تضمین کننده رسیدن برای انسان نیست. برای سفر به دیار یار، نمی شود تنها به پاسپورت های کاغذی و اداره گمرک دلخوش داشت. برای گذر از مرز قسمت، باید مهر دلدار را روی برگه روادید دفتر دل رؤیت کرد. همچون آن ها که از همین راه به همراه حسین راهی کربلا شدند. [...]

سپر پدر

انگشتر برادر

کلاهخود اکبر

گهواره اصغر؛

همه را برگرداند [...] 

گزیده ای از مجموعه «حاء سین یاء نون»

آبی که به خیمه رواست،

به سقا حرام است! [...] 

بی مقداران

گر قدر می دانستند غدیرت را،
دیگر

عاشورایی مـُقدّر نمی شد! [...]