خون تو چه معیاری برای حق و باطل شده

هوا هوای جنگ بود، در حیاطی محفوظ و محصور بین چند ساختمان بلند در محیطی اردوگاهی با خانواده روی چمن نشسته بودیم، یکدفعه یکی از ساختمان‌ها با صدایی مهیب از بن کنده شد و افتاد روی ساختمانی دیگر! هنوز در بهت فروریختن ساختمان بودم که با صدای تلفن از خواب پریدم! گوشی را برداشتم

شب دهم؛ جلوه امروزی زیارت عاشورا

امام حسین آمد که ثابت کند، تا ظالم و مظلوم هست مسیر سرنوشت آدمیت، به دوراهی کوفه و کربلا منهی می شود. اما ندای «یا لیتنا کنا معک» قرار نیست من و تو را به هزار و اندی سال پیش بازگرداند تا در رکاب حسین «علیه‌ السلام» شمشیر برکشیم و به جنگ سپاه کوفه و شام راهی شویم. افسوس! هر بار وقتی که ندا در می‎دهیم که «کاش بودم و تو را یاری می‎کردم»، یک شمه از جلوه های عاشورایی[...]

شب نهم؛ امان عباس، دامن امن و امان حسین بود! 

در زندگی لحظه‌هایی هست که آدمی شبی به تبی و تابی و بهانه‌ای، از دست عزیزترین و نزدیک ترین وابستگان خود نیز خسته و دلگیر می‌شود. مادر از دست طفل و پدر از دست پسر، کودک از دست والدین، و خواهر از دست برادر. برادر هم گاهی از دست برادر خسته و دلگیر می‌شود. اما نسبت عباس با حسین تنها نسبت برادری نبود. آنچنانی که مصائب این نسبت، او را دلزده و آزرده کند. رابطه عباس و حسین [...]

شب هشتم؛ نگذار فرمایش، بدل به خواهش شود!

علی اکبر جوان مومن ولایت‌مداری بود که تمام ویژگی‌های مورد نظر ولی زمان را در خود جمع کرده بود. وجودش از صبر و سخاوت و کرامت و تقوا و حلم و بصیرت و علم و شجاعت لبریز بود. او هر کجا که بود، با رفتارش گره از ابروان ولی می‌گشایید. علی اکبر نمونه بارز یک جوان ولایی بود. جوان مومن ولایی یعنی آنکه هر جا که اسلام به او نیاز داشت، وارد عرصه شود و نگذارد فرمایش مولایش روی زمین بماند. و او اینچنین[...]

شب هفتم؛ ببین تبار مستکبرین کودک کش را!

شاید از همان قدیم ها که محرم می رسید و می‎شنیدیم روضه شش ماهه را، چنین حادثه دلخراشی قدری برایمان باور نکردنی می‎نمود. باید قبول کرد هضم چنان روضه ای سنگینی آن روزها چندان سهل نبود. آخر کودکی شش ماهه برای یک سپاه چندین هزار نفری، چقدر خطرناک می‎تواند باشد که از رساندن چند جرعه آب به لب های او هم دریغ کنند؟ تا سال‌ها پیش اگر تنها روضه های مکشوف را در کمال ناباوری می [...]

شب ششم؛ قاسم ها که نباشند، کام ولی زهر می شود!

قاسم ابن حسن ابن علی، پسر ارشد امام حسن مجتبی بود و در کربلا آمده بود انتقام روزگار غریبانه پدر و ظلمی که در کوفه به او روا شد را بگیرد. غربتی که به هیچ عنوان نمی توان طول و عرض و ارتفاع و حجم و چگالی آن را حساب کرد. جنس غربت امام دوم شیعیان با سایر ائمه تفاوت داشت. غربتی که با وجود آن بیعت های باشکوه مردم با ایشان در ابتدای راه، غیر قابل باور می نمود؛ اما سرآخر، سرانجامی جز صلح [...]

شب پنجم؛ مبنای عملمان را عاشورایی کنیم!

شاید پیش خود بگویی حضور در جنگ، تبحر و تجربه و شمشیر می خواهد. آری بی شک، عقل هم این حقیقت را تصدیق می کند. عقل می گوید، پابرهنه دویدن یک نوجوان خردسال بی هیچ سلاح دفاعی، در برابر هزاران مرد جنگی مسلح، بی عقلی است. اما عبدالله بن حسن، مطیع امر ابرمردی بود که عقل پیش پای او عاشقانه زانو می زد. عبدالله نمی توانست زنده باشد و نبودن امام را تحمل کند. عبدالله حیات خود را [...]

شب چهارم؛ مادرانی که پای ولی زمان ایستادند 

تو خود نیک می‌دانی دست کشیدن از جگرگوشه‌هایی که به جان آدمی بسته اند، برای یک مادر کار ساده ای نیست! وقتی تمام پسران قبیله پیش پایت پرپر شده باشند، هیچ چیز مگر سرکشیدن معجون عشق و اطاعت و ولایتمداری، نمی تواند تو را مجاب کند که حاضر شوی دلخوشی های زندگانی ات را فدا کنی. زینب کبری «سلام الله علیها» اگر دردانه های کم سال خود را به میدان مبارزه فرستاد، صرف یک دل [...]

شب سوم؛ حکایت ما و سبک زندگی کوفیانه

کوفیان و شامیان خوب می‌دانستند که با غارت معجر از سر اسرا، حریم قدسی آل‌الله را می‌شکنند. آنها برای تکمیل پرونده دنائت و رذالت خود، در راه کوفه و شام دست به این جسارت‌ها زدند، اگرچه چندان به هدف شوم خود نرسیدند! امروز اما ابن‌مرجانه‌های زمانه که مشرب فکری و عملی ، لب به لب سبو گرفته از شراب بزم یزید است، می‌خواهند حریم قدسی دختران و زنان جامعه را بشکنند. امروز ماه [...]

شب دوم؛ علاج محاصره، مبارزه است نه مذاکره!

به گواه اسناد تاریخی و مقاتل، از همان روز اول که قافله عاشورا از مدینه سوی کربلا به راه افتاد، یزید و عمال او به انحاء مختلف سعی در منصرف کردن حسین از ادامه مسیر خود بودند. التماس، خواهش، توصیه، نصیحت، تطمیع، تهدید، تحریم، محاصره! هیچکدام از این ها کارگر نشد تا حسین را از ادامه مسیر کاروان عاشورایی خود باز دارد، چرا که هدف حسین چیزی جز کندن ریشه فتنه و ظلم و اصلاح امور و مبارزه [...]

شب اول؛ سیلی اول!

کوفیان همیشه برایمان ضرب المثل بی وفایی بوده اند. از کوفی‌ها و پیمان شکنی‌شان زیاد شنیده ایم، اما تا بحال از خود پرسیده ایم چرا سرنوشت کوفیان اینگونه شد؟ چه شد که حاضر شدند خون مهمان‌هایی که با نامه سوی خود خوانده بودند را بریزند؟ بی‌شک اهل کوفه انسان‌های عجیبی نبودند، با ظاهری موجه و عموما پیشانی‌های پینه بسته. روزها و ماه‌ها و سال‌ها منتظر حضور منجی خود بودند. برخی‌هاشان [...]

دوباره وقت نبرد است، برخیز! 

از فرط فکرها و حجم کارها و فراوانی برنامه‌ها تکیه داده‌ام به دیوار اتاق کوچک خانه. همینطور زانوهایم را بغل کرده‌ام، مدام در و دیوار و سقف را نگاه می‌کنم. به هر گوشه از اتاق که خیره می‌شوم، مثل ماشین زمان مرا به میانه دهه قبل می‌کشاند. آن ایام شب و روزم در همین اتاقی می‌گذشت که یک قرآن به همراه یک رحل و یک فرهنگ عمید - یادگار شوهر عمه شهید - در طاقچه آن بود که کنارش دفتر چهارم و پنجم و [...]

هنوز در قصه های ما یکی هست و جز او کسی نیست

فکر سفر به سرمان زده بود. هوس کرده بودیم که قدری دور شویم از اینجا. آن کشتی را انتخاب کردیم که همه می گفتند، ناخدایش بهترین و کشتی اش مطمئن ترین است. آسمان صاف بود و آبی. همه چیز خوب پیش می رفت تا لذت یک سفر شیرین و هیجانی را تجربه کنیم. دیگر وقت سفر رسیده بود. همگی منتظر بودیم که حرکت کنیم. با فرمان ناخدا و با اشاره دست او سوار کشتی شدیم. کشتی راه افتاد و ما دل [...]

این روزها امثال تو نشان شجاعت نمی‌گیرند!

ساده و بی‌صدا و غریبانه؛ کلمات بی‌تکلف و کوتاهی است که شاید تفسیر بلیغ خداحافظی تلخ تو باشد! خبر کمرنگ و کوتاه و ساده‌ای که در هیاهوی خبرهای رنگارنگ هنری و سیاسی و طنز و ورزشی آخر هفته پیج‌ها و گروه‌ها و کانال‌ها و خبرگزاری‌ها گم شد. پربیراه نیست اگر بگویم تو خط‌کش دقیق مروت و ترازوی بی‌نقص غیرت در این مملکتی! باور کن شعار نمی‌دهم، عیار اغیار را با تو باید سنجید حاج رجب!

کشورهای غربی و در رأس آنها آمریکا در همه این سال‌ها بر اساس تخیلات صدها فیلم در مورد هواپیماربایی و یا حمله به هواپیما و کشتار مردم بی‌گناه در حادثه های مختلف ساختند، آن‌وقت ما از تمام فاجعه دهشتناک حمله ناو وینسنس آمریکا به هواپیمای ایرباس ایران، در روز دوازده تیر و در سالگرد آن حادثه تنها به ذکر یک خبر و نمایش چند تصاویر آرشیوی صرفا جهت یادآوری بسنده می‌کنیم، آن‌هم بدون هیچ خاصیت خاصی. حالا اما نزدیک غروب در تلوزیون کلیپی پخش می‌شود که هنرمندان

می شود راهی نور شد و با تو همسفر نبود؟

نه هم‌عصر و هم‌دوره‌ات بودم، نه تو را دیده ام از نزدیک، نه اینکه «چ» را تماشا کرده باشم حتی! اما همیشه پنج‌شنبه‌ها در قطعه بیست و چهار بهشت زهرا وقتی سر مزارت می رسم، تاب ایستادن در برابرت را از کف می دهم، نمی‌شود فاتحه‌ای بخوانم بی‌آنکه روی سنگ پرچم‌رنگ مزارت خم نشوم و از عمق وجود نبوسمت. تا دست می‌کشم روی سنگ مزار تو صدای

کجاست گوش تو و تابی..؟

همیشه وقتی بعد از مدتی طولانی به خانه برمی‌گردی، یک عالمه حرف و خاطره برای گفتن داری. آنجا که همه اهل خانه سراپا شوق و گوش اند و همه بی تابند که تو بگویی و آنها بشنوند. تو اما نمی‌دانی از این همه روزهای رنگارنگ، از آن همه اتفاق تلخ و شیرین، از تمام آن حادثه‌های جور و واجور کدام را اول بگویی. می‌دانی؟ حس می‌کنم که آن وسط همیشه یکی پیدا می‌شود که 

از آمار اشتغال نگو، وقتی همه سر کاریم!

از شما چه پنهان، سه سال است که مردم جای حرکت رو به رشد و پیشرفت، از تدبیر و امید فقط فرار رو به جلو می بینند. امروز با اینکه آمار بیکاری زیاد است، اما سه سال است به یمن اعتدال کل مملکت سرکار اند! چه آنها که پیام 24 خرداد را دریافت کرده اند، چه آنها که دریافت نکرده اند! سه سال می شود که هر روز متن سخنرانی های شخص دوم کشور، یا خلاصه در توهین به گذشته است یا تهمت به منتقدان امروز یا 

وقتی اینستاگرام قاتل حیا می شود!

شاید تا همین چند سال پیش، یکی از سخت ترین روزها و لحظه های زندگی‌ات، آن وقت‌هایی بود که فیلم دوربین عکاسی تان را پیش عکاس باشی شهر می بردی تا عکس های خانوادگی تان را ظاهر کنی. تو با وجود تمام شوقی که برای ظاهر شدن عکس‌ها داشتی، اما باز حاضر بودی کس دیگری جای تو برود پیش عکاس باشی تا دیگر بیش از این خجالت نکشی. اما این راهکار نیز افاقه نمی کرد، آخر هرچه باشد [...]

پای ما لیاقت آبله در راه سیبستان تو را نداشت...

درد همچون باد دارد کم کم سراغ پنجره های کوچک این حنجره بی در و پیکر می آید. این گلو، زائویی پا به ماه است. این ضجه های مادرانه، صدای گلویی حامله است که راوی یک سرنوشت غم انگیز است. این بغض حسرت زده آبستن دل‎گویه هایی چند قلوست. اصلا نمی دانم که باید چه بگذارم نام این طفل نو رسیده را. همه می گویند بغض، من اما می گویم حسرت هم نام مناسبی ست برای او. اما هر چه شما [...]

برد یا باخت، مسئله این است!

مردم ایران در غروب روز جمعه در آخرین هفته برگزاری لیگ برتر فوتبال، شاهد حوادث عجیبی بودند. آنها از طریق تلویزیون – بی‌خبر از حوادث پیش‌آمده – جای اشک و اعتراض، جشن شادی همه‌جانبه و مذبوحانه طرفداران تیمی را تماشا می‌کردند که قهرمانی را در دقایق آخر از دست [...]

یا اخی ادرک سخا...!

نه با او حسینیه هنر رفته بودم، نه توفیق همکلامی پیدا کرده بودم، نه عکسی دو نفره داشتیم، نه آشنایی قبلی، و نه هیچ خاطره­ و نه دیداری حتی! تنها آشنایی من با او وبلاگش بود. آری، باروت! وبلاگ حسین احمدی سخا! از او تنها به قدر همین چند کلمه شناخت داشتم، مگر پیام و اعتقادی که از [...]