هنوز در قصه های ما یکی هست و جز او کسی نیست

فکر سفر به سرمان زده بود. هوس کرده بودیم که قدری دور شویم از اینجا. آن کشتی را انتخاب کردیم که همه می گفتند، ناخدایش بهترین و کشتی اش مطمئن ترین است. آسمان صاف بود و آبی. همه چیز خوب پیش می رفت تا لذت یک سفر شیرین و هیجانی را تجربه کنیم. دیگر وقت سفر رسیده بود. همگی منتظر بودیم که حرکت کنیم. با فرمان ناخدا و با اشاره دست او سوار کشتی شدیم. کشتی راه افتاد و ما دل [...]

دیروز شمردم دیدم

در گوشه گوشه باغچه‌مان 

پنجاه بوته نرگس داریم

می بینی؟

باور کن

حیف است این همه سال

دل به دریا زن و دریا شو

سحر که قرآن می‌‌خواندم، رسیدم به ابتدای سوره مبارکه قصص. آیات هفت و هشت این سوره مبارکه اشاره ای اجمالی به داستان مادر حضرت موسی «علی نبینا و آله و علیهم السلام» دارد. همان داستان به دریا انداختن کودک در پرتو توکل مطلق به پروردگار. واقعه‌ای که همیشه با نگاه کلیشه‌ای [...]

بارالها! 

ما را توفیق آن عطا کن 

که به انجام طاعات و عبادات 

عادت کنیم، 

اما طاعات و عبادات را [...]

همین که خدا هست، کافی ست...

خود را خط باید زد

تا هر آنچه هست خدا باشد

«خود»ی که به درد «خدا» نخورد

بی خود است! [...]

هیچ‌ کجا خانه خود آدم نمی شود...

از بالابلندی های آسمان اگر نگاه کنی، می بینی که دنیا بالا و پایین زیاد دارد. زندگی هر کسی تفاوت دارد با دیگری. خواب و بیدار انسان ها یک جور نیست. یکی ستارگان بی شمار آسمان را می شمرد تا خوابش ببرد؛ من اما هر شب گناهان پر شمار خودم را می شمارم تا خواب - غفلت - از سرم بپرد. آدم ها همه یکجور نیستند. یکی - مثل تو - حساب و کتابش آسمانی ست، و کسی هم - مثل من - حساب و کتابش [...]

فرداست که چشم باز کنی،

گاهی در زندگی

وقتی متوجه می شوی

که از تمام تسبیح

یک رشته نخ مانده

توی دستت! [...] 

قم برای من یعنی «تو» و «تو» برای من یعنی تمام زندگی...

بی حوصله ایستاده بودم کنار جاده و این بار منتظر هیچ اتفاقی نبودم. هوا از گرمی به آتش می مانست. مسافر بودم و طبق عادت، سرم پایین بود. مثل همیشه در بی خبری بودم که ناگاه، با یک نگاه سرنوشتمان به هم گره خورد. لبخندت از دور دلبری می کرد. آرام صدایم کردی و من، با سری پایین و رویی خجل آمدم کنارت. عشقی عجیب بین ما جوانه زده بود و پای شعر در میان آمد. شاعرت شدم. غزل، مثنوی، سپید [...]

هر وقت که گذرم به سوی حرم می افتد، تمام عشق من این است که پیش پای شما، زل بزنم به زمین و برانداز کنم پستی - بلندی سنگ‎فرش های لطیف حرم را. و اول از همه، احوال تکه سنگ ها و سنگ ریزه ها را جویا شوم. بعد از آن وجب کنم طول و عرض کاشی ها را. و بعد با فیروزه ها [...]

روزگاری ست که حساب همه چیز با ترازو و مکیال است در این دنیا. هر چیزی را باید با ترازو وزن کرد و رویش قیمت گذاشت، تا قیمتی ها عیان و بی قیمت ها مشخص شوند. هر چیز با توجه به شاخصه و معیاری، قیمتی دارد. در این روزگار سریع الحساب، بی قدر و قیمت که باشی، حسابت با کرام الکاتبین است. آخر «بی پناهی» کم گناهی نیست؛ در این روزگار. در روزگاری که هر روز روح [...]

هنوز یک روز نگذشته از شبی که کنار پنجره، پشت میز نشسته بودم و کتاب ها را باز کرده بودم و یک طرف میز، کتاب «روانشناسی رشد» و طرف دیگر، «انسان شناسی در اسلام» بود و من در لابلای کاغذ ها و نظریات «اریکسون» و «کُلبرگ» و «پیاژه» و «بُرونر»، برای خود می نوشتم که صدای برخورد قطرات آب با زمین، تمام حواسم را به خود جلب کرد. آخر در این روزهای پر از شراره و در تنفس این هوای پر هُرم انگار [...] 

بعضی کارها مرا از تو دور می کنند. بعضی بار ها مرا از تو دور می کنند. بعضی یار ها مرا از تو دور می کنند. بعضی علاقه ها مرا از تو دور می کنند. بعضی گلایه ها مرا از تو دور می کنند. بعضی فریضه ها مرا از تو دور می کنند. بعضی غریزه ها مرا از تو دور می کنند. بعضی شقیقه ها مرا از تو دور می کنند. بعضی سلیقه ها مرا از تو دور می کنند. بعضی دقیقه ها مرا از تو دور می کنند. بعضی چشم ها مرا از تو دور [...]

گفت: دورت بگردم

گفتم: گشتم نبود

نگرد، نیست! [...] 

عشق من ماضی بود

وصل تو مضارع

دریغا که من

حال استمراری می خواستم [...] 

تولد یک حس عجیب است و خاص. حس بی بدیل همچون شروع. حسی که هر سال تکرار می شود اما تکراری نه. حسی که مطلعش آغاز است و قافیه اش پرواز. حسی شبیه کرم بودن و در پیله رفتن و پروانه شدن. آغاز پروانه کرم بودن و خزیدن روی زمین خاصیت پروانه نیست. آغاز پروانه روز پرواز اوست. جعبه ای را کادو پیچ و تزئین کرده ام تا وقتی می روم داخل شهر، هدیه ای برای تولدش بگیرم و بگذارم در آن جعبه. کمی فکر می کنم چه بگیرم، ادکلن یا عطر، لباس یا کتاب یا قاب معرق [...] 

خودم را

می زنم به آن راه،

افسوس..

به «تو» ختم می شوند،

انتهای تمام راه ها  

می آیی

و می روی بی صدا

غافل از رد پایت [...]

با تو ستاره می شوم...

زیارتنامه را خوانده بودم و بعد از مختصر زیارتی، انگشتانم را گره زده بودم به ضریح و در حال خودم بودم. آخرین لحظه که داشتم به قبر نگاه می کردم تا خداحافظی کنم، صدای دخترکی از سمت راست می آمد. در آغوش پدرش بود و انگار آنها هم داشتند خداحافظی می کردند. پدرش آرام در گوش دخترک گفت: «خداحافظی کن بابایی». دخترک سرش را نزدیک شبکه های ضریح کرد و با نگاهی کودکانه به قبر [...] 

جوانه می زنی و 

شکوفه می دهی و

گرم می شوی و

گرم می کنی و

رنگ و بوی عشق می گیری و [...]