تو قرآن ناطق روی رحل نیزه ای...

امروز روز اول محرم است و من بعد از خواندن نماز ظهر و عصر، قرآن کوچک جیبی ام را که باز کردم، صفحه سیصد و سی و هفت سوره مبارکه حج آمد: «أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ»..  به کسانى که جنگ بر آنان تحمیل شده رخصت [جهاد] داده شده است چرا که مورد ظلم قرار گرفته‏اند و البته خدا بر پیروزى آنان سخت تواناست (39) «الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِن دِیَارِهِمْ بِغَیْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن یَقُولُوا رَبُّنَا الله [...]

اتفاقا شهر کوفه هم بیلبوردهای تبلیغاتی نداشت!

وقتی با یک تماس نیم ساعته می شود دور تمام دشمنی های خط باطل کشید و کدورت ها را رفع و گذشته ها را فراموش کرد. چه خوب است دستگاه دیپلماسی ما یک تماس دیگر با دفتر کاخ سفید آن نامرد سیاه بگیرد تا در رابطه با یک سری موارد دیگر نیز به توافق برسیم. ما زمانی از روند مذاکرات راضی خواهیم بود که نتیجه اش باب میل ما باشد. اما افسوس... دریغا که آنچه ما می خواهیم، با مذاکره هم حاصل [...]

هیچکس حق ندارد صداقت آمریکایی ها را زیر سوال ببرد!

گوش شیطان کر، این روزها صدای آن به گوش می رسد که کم کم رابطه ما با آمریکا دارد سر می گیرد. چشم شیطان کور، شواهد و قرآئن حاکی از آن است که تحریم ها علیه ما بزودی برداشته خواهد شد. و این به معنی آن است که گزینه ها از روی میز به زیر میز نقل مکان کردند. و این مهم میسر نمی شد، مگر از مسیر گفتگو و نشستن پای میز مذاکره با ایالات متحده. راه حل دیپلماتیک بهترین روش برطرف سازی ابهامات [...]

کاسبی با نام تو 

چندی ست حسابی پر رونق است 

بارها بین خیل مدافعان حرم 

دنبال چند مدافع حریم گشته ام 

اما افسوس [...]

از آخرین قرار عاشقانه ما چند سالی می گذرد. یادتان هست سال هزار و سیصد و تنهایی؟ من و شما و عشق، سر قرار همیشگی وصل، ساعت دلتنگ و نیم؛ رواق پر داغ سینه ام، صحن بی شکیبی دستانم، بست حسرت، حجره افسوس، کنج دنج دلتنگی! چقدر می گذرد از آخرین دق الباب عاشقانه در باب الجواد. از آخرین وضوی نور در حوض دریایی مشرف به باب الرضا. از آخرین اقامه نماز محبت در جوار سایه رحمت شما. از آخرین دیدار عاشقانه و از آخرین نگاه غریبانه. از همان آخرین نفسی که [...]

گاهی یکشنبه ها، جمعه تر از هر روز دیگرند!

پنجره امید از فرط بسته بودن، خسته است و در دیدار، از قلت باز نشدن، صدای ناله های لولاهایش بلند است. در این هوای بغض آلود و در برابر این لهیب زبانه های آتش دلتنگی، «نفس کشیدن» درست به اندازه «نفس نکشیدن» سخت است. دلتنگی یک احساس خاص نیست، دلتنگی یک اتفاق غیر منتظره است. اتفاقی همچون یک زلزله شدید بی گاه یا یک سیل عظیم ناگاه است. دلتنگی، ترک برداشتن سنگی خارا [...]

آی کمک! من تحمل این همه بی کرانگی را ندارم

صدای کبک ها که آمد، با چند پلک متمادی از خواب بیدار شدم. در را به سمت دشت باز کردم و آهسته راه افتادم به سمت دره. به طبقه مرطوب دره که رسیدم، نشستم و به گرمی با دست های سرد - ولی زلال - چشمه، دست دادم. دو کف از آب، مرا سیراب کرد. صورت چسباندم به گونه های نیلی رنگ چشمه و بوسیدمش. در راه برگشت از دره، دست نسیم، شالی ضخیم دور گردنم انداخت. روی یک تکه چمن [...]

فرزندان انقلاب، من و دوستانم و پدرم و دوستانش نیستیم

در همه این سال هایی که از فتنه گذشته است، پر بیراه نیست اگر بگویم دقیقا نمی دانم که معنای فتنه چیست و مصداق فتنه گر کیست! شاید گزاف نباشد اگر بگویم فتنه گنگ ترین واژه لغت نامه سیاسی این روزهاست؛ چرا که از بس تعریف های مختلفی از «فتنه» و «فتنه گری» ارائه شده است، حسابی آدم گیج می شود. به عنوان نمونه در قاموس دولت تدبیر و امید، «فتنه» یعنی تقوا و «فتنه گری» یعنی پرهیزگاری؛ لیکن [...]

هیچ‌ کجا خانه خود آدم نمی شود...

از بالابلندی های آسمان اگر نگاه کنی، می بینی که دنیا بالا و پایین زیاد دارد. زندگی هر کسی تفاوت دارد با دیگری. خواب و بیدار انسان ها یک جور نیست. یکی ستارگان بی شمار آسمان را می شمرد تا خوابش ببرد؛ من اما هر شب گناهان پر شمار خودم را می شمارم تا خواب - غفلت - از سرم بپرد. آدم ها همه یکجور نیستند. یکی - مثل تو - حساب و کتابش آسمانی ست، و کسی هم - مثل من - حساب و کتابش [...]

رنگ آسمان شهر من، لاجوردی تر از آبی‌ تر است..

من اهل شهر رمضانم. ساکن حومه شهر خدا هستم. عمری ست حاشیه نشین دشت های معنایم و در حلبی آباد های تجلی سکنی گزیده ام. نشانی دقیق خانه ام در حوالی اقلیم تکامل، در میانه چمن زارهای مناجات است. شهر من زیباترین شهر خداست. من تاب جدایی از این شهر را هیچ وقت نداشتم. دوری از شهر خدا همیشه خدا برایم سخت بوده است. من غیر از اینجا در هیچ «شهر» دیگری نمی توانم  [...]

روزی که دست هایم لای لولای پنجره، گیر کرده بود..!

مدام از سر و رویم عرق می ریخت. هوا بسیار گرم و شرجی بود، و گرمای کوره هم مزید بر علت شده بود. چند دقیقه ای منتظر بودم تا نوبت من شود. با احتساب سه آقایی که در صف مردان و دو خانمی که در صف زن‌ها بودند، من نفر ششم مجموع دو صف بودم. چند نفر جلویی نان را گرفتند و رفتند، تا نوبت من رسید. پول را دادم و نان ها را برداشتم، ولی نان‌ها آنقدر داغ بودند که بلافاصله آمدم و انداختمشان روی [...]

امروز کربلا سوریه است و کوفه، مصر است..

همگی می دانیم که جاده تمدن تا دور افتاده ترین نقاط سرزمین های دور هم کشیده شده است. پربیراه نیست اگر بگوییم آب حیات محبت و برق سه فاز عاطفه تا پشت کوه های مدنیت رفته است. عمریست که گمان می کنیم جهل مرکب رخت بر بسته از اندیشه بشری. قرن هاست که خیال می کنیم وحشی گری مخصوص انسان های نخستین است. ما غالبا باورهای متحجرانه را محدود به قرون وسطی می دانیم [...]

اینجا کسی به اندازه وزن غربت خانواده تو، به من تسلیت نمی گوید!

چه فرقی می کند اینکه امسال هزار و صد و چهل و یکمین سال غیبت باشد یا هزار و صد و سی و هشتمین سال، وقتی تمام این سال ها با خون دل گذشته و تمام تفاوتش یک سال خون گریه کردن بیشتر یا کمتر است. من نمی توانم جشن های نیمه شعبان را در خود هضم کنم. یا حضرت نور؛ تنها ما هستیم که می توانیم فرارسیدن هزار و صد و چندمین اندوه نیامدنت را مصرّانه جشن بگیریم. آدم چگونه شرکت کند در [...]

بجای باخت انتخاباتی، برای باخت اخلاقی تان پیراهن مشکی بپوشید!

«انا لله و انا الیه راجعون» اولین پیامکی بود که بعد از اعلام نتایج انتخابات دریافت کردم. ولیکن ما امشب برای گریه دنبال مجلس آبغوره گیری هفتگی هیئت الریای توابین نیستیم. گریه کردن و سرافکندگی سهم آن جماعتی ست که به خاطر رأی آوردن کسی، به مطاع آبرویشان چوب حراج زدند. دوستان! به جای باخت انتخاباتی، برای باخت اخلاقی تان پیراهن مشکی بپوشید. جای گرییدن بر حسین، برای کوفی [...]

آه جبهه کو برادر های تو...؟

تو اهل شعائری، خالی بافی توی خونت نیست. بافتن تار و پود قالی اقتصاد را با شعار تضمین نمی کنی. تو با شعار هایت، شعور مردم را به بازی نمی گیری. تو برای مهار تورم، عجولانه ضرب العجل تعیین نمی کنی. ابایی نداری از اینکه بگویی برای خالی کردن سه سوته باد پیکره اقتصاد، از طب سوزی سر در نمی آوری. تو برای رأی آوردن، خود را به هر دری نمی زنی. باور داری که چند روز ریاست در دنیا، نمی ارزد به این کارها [...]

چه کسی شایسته تر است..؟

جزوه «منشور انتخاب اصلح» برگزیده ای از مجموعه ای است که می کوشدبا استفاده از آیات قران کریم،احادیث،بیانات امام و رهبری منشوری برای انتخاب اصلح را در اختیار مخاطبان خود قرار دهد.

..:: برای دریافت این دل سند روی ادامه مطلب کلیک کنید ::..

پیشرفت منهای عدالت یعنی رفتن از بزرگراه طبقاتی صدر به بزرگراه طبقاتی فقر! 

امروز با قوطی های رنگ فریب، سفال مدیریت تکنوکراسی را به رنگ و لعاب «مدیریت جهادی» در می آورند. «همت جهادی» و «مدیریت جهادی» دروغ بزرگی ست که امروز با تلاش پروپاگاندای رسانه ای وابسته به یک نهاد غیر دولتی نهادینه می شود در ذهن مردم. «دولت جهادی» یعنی همان «سازندگی» با رنگ و لعابی دلپذیر تر! همت جهادی یعنی ساختن دوربرگردان های فراوان برای برگشتن به بزرگراه سازندگی [...]

آقای مطهری! خامنه ای بیشتر از اکسیژن، هوای شما را دارد

بعد از گذشت دو دهه از جنگ،باید تأسف خورد به حال کسانیکه در سایه سار آرامشی که حاصل از جانفشانی های قهرمانان ملی این کشور است، شکر عافیت می خورند و نمک بر زخم آنهایی می زنند که در این راه از جان خود گذشتند. برخی چه خوب یاد و خاطره آن سرافرازان را در سالروز آزادسازی خونین شهر گرامی داشتند. اگر نگاه داشتن احترام آن معلم عشق نبود، اگر حفظ حرمت شهیدی چون مطهر [...]

اینها مستأجر «شهرداری» اند، «بیت رهبری» بهانه است!

فتنه آتش زدن صدها سطل زباله و شکستن شیشه بانک ها نیست. فتنه یعنی قصور اهل «بصر». فتنه یعنی استفاده ابزاری از قرآن در راه باطل. فتنه یعنی شنیدن حرف گزافی که هیچگاه انتظار شنیدنش را نداشته و نداشتی از کسی همچون طلحه. فتنه یعنی استفاده از رهبری، برای رسیدن به «حس برتری». فتنه یعنی باطل جلوه دادن حق و حق نمایاندن باطل. فتنه یعنی فضای غبار آلودی که دیگر بینایی عادی بکار [...]

آقای هاشمی، ما سابقه شما را یادمان نرفته است!

چقدر خط مقدم جبهه عقب تر آمده امروز. دیروز در «پادگان گلف» نقشه عملیات «جبهه» را رو می کردید؛ حالا در ساختمان خیابان فاطمی، نقشه عملیات «فتنه» را! شعار دیروزتان «جنگ جنگ تا پیروزی» بود و شعار امروزتان، گویی «ننگ ننگ تا سیه روزی»ست! گذشتِ زمان، با آرمان آدم ها چه ها که نمی کند. امروز از شعار «سازندگی» شما تنها بخش «سازش» آن باقیست. امروز شما با اسرائیل نه [...]

از داغ غربت شما، رنگ از رخ تابلو ها هم می پرد..

از پیاده رو مدرسه معصومیه قم -همانجا که سال ها شبستانش از فرط نور ضریح عشق، روزستان شده بود - قدری پایین تر که می آیی، در آنسوی خیابان تابلوی سبز رنگ کارگاه ساخت ضریح دیگری به چشم می خورد. تابلویی که حالا بعد از گذشت چند سال رنگش از سبزی به سفیدی می زند. نمی دانم، شاید این تابلو هم در این سال های محنت بار، از این همه غربت و از این همه جسارت، رنگ از رخسارش پریده [...]