ارتش آزادی بخش سوریه در اسارت هوای نفس خویش است!

وقتی بعد از مدتی چند، دوباره خبر تخریب حرمی و هتک حریمی را می شنویم، شاید دیگر این ابهام قدری روشن شده باشد بر همگان؛ اینکه چرا قبر تو بی نشان است و حرمی از برایت نیست. شاید حالا رسیده باشیم به پاسخ این پرسش که چرا نمی توان برای دلی که از دلتنگی در این سالیان دراز، همچون ابر سیاهی به رنگ بغض در آمده، بارانی بی ملاحظه را در آسمان مدینه متصور بود؟ چرا نمی توان از [...]

اسم شهر ما کوفه نیست اما رسم الخط شهر ما کوفی است

اسم شهر ما کوفه نیست اما رسم شهر ما کوفی است. ما همان هاییم که گندم «شهرری» هیچ‌گاه ما را وسوسه نمی کرد. ما همگی بی چون و چرا روی نام حقیقت قسم می خوردیم. ما قرار نبود - بخاطر یک مشت گندم - با عمر سعد دست دوستی دهیم؛ وقتی قرار شد ایمان اعمال ما را روی ترازوی تزویر بسنجند و عقبی را با سکه سیاه دنیا معامله کنند، روح حق طلبی از کالبد ما پر کشید و جسم حقیقت در [...]

چرا بعضی نمی دانند که یاس یک گل حساس است؟

تا بحال پیش آمده از خود بپرسید این سوال را که چرا در تمام گل فروشی ها خبری از گل یاس نیست؟ در گل‌کده ها سراغ هر گلی را اگر بگیری پیدا می شود، الا یاس! کسی هست تا پاسخ این پرسش را دهد؟ گلفروشی ها لیاقت داشتن یاس را ندارند یا بهای یاس برای خریداران خیلی گران و طاقت فرساست؟ مگر این گل چه کم از مریم و نرگس دارد؟ مگر نمی گویند که یاس سرور تمامی گل های جهان است؟ [...]

خدا توابین را دوست دارد...

کتاب شاهرخ، حُر انقلاب اسلامی روایت زندگی سعادتمندانه شیرمردی ست که روزی گنده لات شرق تهران و محله پیروزی بود و ندای انقلاب امام، او را از گذشته ننگین خود پشیمان کرد و از سکونت در خانه جهالت بیرون آورد و به دریای لبریز معرفت و سعادت سوق داد. هیچ نیازی به خواندن و دانستن عنوان کتاب نیست که حکایت زندگی شاهرخ ضرغام ناخودآگاه ذهن آدمی را می برد سوی تواب کربلا، حر [...]

وقتی «بنی آدم» در کوچه «بنی هاشم»، اعضای یک پیکر نبود!

توی گرماگرم خرداد بود که گرفتمشان. مثل خودشان از خوشحالی بال در آورده بودم. دیگر به آرزویی که از کودکی ها توی دلم مانده بود رسیده بودم. هوای ظهرگاهی قم مثل همیشه بی نهایت گرم بود. بی امان سر و صدا می کردند و یک لحظه آرام نداشتند. مدام تقلایشان را می دیدم، بی قراری شان حد و مرز نمی شناخت. به حرم که رسیدم، از توی کیسه در آوردم و گذاشتمشان روی سنگفرش های [...]

چهره بهار نیازی به بوتاکس ندارد!

همیشه قرار نیست زمستان باشد. همیشه قرار نیست در دادگاه محاکمه فصول، حق با برف سنگین اسفند باشد. زمستان رفت تا همه به پاکی گل اعتراف کنند. زمستان رفت و بی گناهی قسمت باغ شد و روسیاهی به ذغال ماند. حالا در بهار، رنگین کمان هم حق اظهار وجود دارد. وقت آب شدن برف کوه ها و یخ یخچال هاست. وقت جاری شدن جوی ها و خروش رودهاست. بهار فصل آزادی طبیعت است [...]

روایت زندگی زنان صبوری که نسلشان در حال انقراض است!

دختر شینا خاطرات زندگی دختری ست که طوری بار نیامده بود که اهل کار در خانه و به قولی زن زندگی باشد. اهل رفت و روب منزل باشد. که آشپزی کند و رخت بشوید و غذا بپزد. دختری که عزیز دردانه پدر و مادرش بود. کسی که تمام دختران روستایشان آرزو داشتند جای او دختر شینا و حاج آقا بودند. دختری که خود را خوشبخت ترین دختربچه دنیا می دانست [...]

آنان که گم شدند سحرها، یکی یکی..

پروانه ها یکی پس از دیگری می سوزند و شعله عشق را با سوختنشان در دل عاشقان می افروزند. تا مبادا چراغ پر فروغ فلاحت و مصباح پرنور هدایت کم سوتر شود. و دوباره پروانه ای از منظومه قمری کم شد. حالا باز کسی در شوق وصال است و یک ملت در سوز و گداز فراق. چه جانکاه است قصه عشق و چه جانسوز است داغ جدایی. آنها که «عزیز» خدایند، باورشان این است که دیدار دوست [...]

اینجا محفل «دل‌فراق» است. دل فراق یعنی شرح حال دل های ما در فراق شما. و قرارمان بر این است که هر گاه دلمان خیلی تنگ شد، نامه ای از مبدأ دل و از میسر فراق به مقصد خیمه تنهایی شما بنویسیم. وعده ما سر ساعت دلتنگی، قاصد بغض، اشک نامه های چشم های ما را برساند به قدمگاه پر مهر شما. و ای کاش رقم این نامه ها در گذر این جمعه ها، هیچگاه دو رقمی و سه رقمی نشود.. و این سرآغاز نامه های دل فراق است [...]

حوالی ظهر شنبه موعد عمل است

طلب حلالیت دارم از همه شما

برای سلامتی این حقیر دعا کنید [...] 

غرب ماهواره به فضا می فرستد،ما فرزندانمان را به ماهواره می فرستیم!

احساس عجیبی دارم. احساسی ناشناخته و آمیخته با ترس. ترسی غریب از پایان یک دلخوشی نمناک. دست شوق در آستین روزگار، متوسل به ضریح دل خوشی هاست و پای رفتن در مسیر سخت زندگی، متکی بر زمین و باغچه بهانه هاست. زندگی بدون بهانه زندان است. قریب است که دلخوشی این شب و روزها را بگیرند از دست دل مان، تا باز با کوله باری خالی، مسافر بی مقصد روزگار شویم. همین [...]

دم خروس را باور کردن، بهتر از سر زیر برف کردن چون کبک است!

بیست و پنج سال پیش در روز پنج شنبه، هشتم دی ماه سال هزار و سیصد و شصت و هفت شمسی؛ نوزده جمادی الاولی هزار و چهارصد و نه قمری؛ بیست و نهمین روز دسامبر سال هزار و نهصد و هشتاد و هشت میلادی در وقت اذان صبح یکی از سردترین و برفی ترین روزهای زمستان در تالش به دنیا آمدم. امشب شب هشتم دی ماه 1391، برابر با بیست و نه دسامبر 2012، شب تولد من است و همگی [...]

در این کشور، باد به پرچم موسی بن جعفر می وزد

چقدر این شب برای درخشش هفتمین ستاره ی آسمان ولایت، غبارآلود است. چقدر شب یلدای اسارت شما پشت میله های مظلومیت طولانی ست. انار دل آدم ترک برمی دارد در سرمای این چله طاقت فرسا. اشک‌دانه های سرخ‌رنگ و تسبیح شده انار دل می پاشد از درک درد های شما. شرحه شرحه می شود سینه از شرح قصه رنجوری تان. که هنوز بعد از این همه سال، در آسمان شب میلاد شما تنها [...]

به تعداد زخم های کاری که بر تن این پیکر مطهر نشسته است، می شمارم سال های سربلندی را. سی و سه سال است که جوانمردان این سرزمین با خون خود نگذاشته اند که مُهر سرخ رنگ «آری» در برگه های رأی دلمان به «جمهوری اسلامی» خشک شود. سی و سه سال است که این ملت با شعار «هیهات من الذلة» پای آرمان های الهی و انسانی امام ایستاده اند. سی و سه سال [...]

اصلا نمی دانم چگونه سر صحبت را باز کنم. راستش نمی دانم چگونه حرفم را بی مقدمه آغاز کنم. پای کدام آیه بشارت را وسط بکشم اول کار. کدام حدیث نفَس قدسی تو را واسطه قرار دهم. شعر کدام شاعر شیرین سخن را مطلع کلامم کنم. کدام بیت کدامین شعر عاشقانه را پیش پای حضورت تقدیم و به یمن قدومت قربانی کنم. نه، انگار نمی شود، من نمی توانم. آخر از کلمات کدام جمله ی کلیشه ای [...]

مثل همیشه بی خبر آمد و سلام کرد و من هم با خنده ای سلام دادم. از تجوید خنده هایش اما مشخص بود که دلش گرفته. مثل گاهی که خیلی دلش می گرفت و عطر گرفتگی در نفس هایش استشمام می شد. با تمام این اوصاف و با همه پرحرفی هایش، برخلاف همیشه اینبار اما حرف خاصی نداشت. آمده بود سلامی عرض کند و حالم را جویا شود. مثل اینکه این بار آمده بود سکوت کند تمام [...]

گاهی در زندگی

وقتی متوجه می شوی

که از تمام تسبیح

یک رشته نخ مانده

توی دستت! [...] 

از میان تمام بچه ها، پلاک گردن و کُلت کمری پدر به من رسید. پلاکی به شماره AJ-022-737 که سال های سال است از کودکی حتی موقع خواب هم در گردن من است تا مبادا خواب های شیطانی ببینم. که هرچه جز خواب جنگ است، برای آرامش شب های من «اضغاثُ احلام» است و ننگ است. و ارثیه دیگرم از یادگاری های پدر، اسلحه کُلتی بود که از کودکی، جای اسباب بازی در دست من بود و من جای [...]

مدینه بعد از مادر، جای ماندن نبود...

در آسمان عشق، خورشید در فراق ماه از این چرخش های بیهوده داشت خسته می شد که فرشتگان مژده اجلال نزولت را دادند. آمدی از بهشت که جمع قمر های منظومه عصمت جمع تر شود. قبل از تو خورشید دلیل موجهی برای چرخش نداشت. آمدی تا یکبار دیگر آسمان به زمین نزدیک تر و خورشید به ماه مشتاق تر شود. آمدی که جای خالی خود را در گهواره آغوش مسیح پر کنی، که جای خالی مادر را در مدینه دل [...]

چند تیزر و تریلر از فیلم کذایی و موهن نسبت به ساحت قدسی نبی اکرم(صلی الله علیه و آله)را که می بینم، لبخند از روی لبم پاک و خشم و نفرت در دلم برانگیخته می شود. در دلم اما به حماقت روزافزون سازندگان و بازیگردانان این سناریوهای مضحک می خندم، که نظام استکباری با این قبیل کارها، بیش از پیش، عمر منحوس خویش را به سر خواهد رساند. این فیلم و کاریکاتورها و تهدید ها برای مسلمانان، با [...] 

قم برای من یعنی «تو» و «تو» برای من یعنی تمام زندگی...

بی حوصله ایستاده بودم کنار جاده و این بار منتظر هیچ اتفاقی نبودم. هوا از گرمی به آتش می مانست. مسافر بودم و طبق عادت، سرم پایین بود. مثل همیشه در بی خبری بودم که ناگاه، با یک نگاه سرنوشتمان به هم گره خورد. لبخندت از دور دلبری می کرد. آرام صدایم کردی و من، با سری پایین و رویی خجل آمدم کنارت. عشقی عجیب بین ما جوانه زده بود و پای شعر در میان آمد. شاعرت شدم. غزل، مثنوی، سپید [...]

در بقیع

آنجا که خاکش گِلی تر است،

مزار مادر است! [...]