نقاشی کشیدن با آنها و نقشه کشیدن با ما!

روزهای هتک و روزهای بی‌حرمتی همیشه روزهای سخت و جانکاهی‌ست. روزهایی که خبرها یک به یک مثل پتک بر سر آدمی فرود می‌آید و بی‌اختیار کاسه صبر آدمی را سرریز می‌کند. حالا دوباره روزهای سخت صبوری فرا رسید و برای چندمین بار جسارت هتاکی و بی‌ادبی از سرزمینی سر [...]

من اهل شهر شمایم دلیل هم دارم!

بس که عمریست بر دلم مانده حسرت و آرزوی کربلا، این روزها هر کجا که می روم، بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا. اصلا همین دیروز که بچه های کاروان، صدایم زدند و کوله پشتی سفر را دادند دستم، دل توی دلم نبود. این همه روز با اینکه می‌دانستم چه سرنوشتی در انتظار قدم‌ [...]

هوا بس ناجوانمردانه جنگ است!

باز هم سوت آغاز بازی را داور بین المللی به صدا درآورد. تماشاگران از روی بلندی های جولان می دیدند، در حیاط خاکی خانه توپ افتاد زیر پای راست کودک چپ پا. کودک فرصت شوت کردن نداشت. هیچکس منتظر گل نبود. اما همه دیدند با یک انفجار مهیب دروازه ای نوساز فرو ریخت! تعجب نکنید این یک ورزش نظامی ست. نام دیگرش می شود فوتبال آمریکایی. در فوتبال آمریکایی با شلیک هر توپ به سمت دروازه حریف [...]

انگار باید «ساکت» باشیم، تا «بی سواد» نباشیم!

اینجا سرزمین دور افتاده سوز، صدای ما را از حنجره انقلاب می شنوید. ما شقه کوچکی از گلوی بغضیم. ما وارثان حنجره مظلومیت هستیم. ما عضو کوچکی از پیکر کم جان مطالبه ایم. اگر سیمای ما در برابرتان پرپر می زند، اگر مینای دندان ما شکسته به نظر می آید، اگر صدای ما بریده بریده به سمعتان می رسد، یک وقت به گیرنده های خود دست نزنید. اشکال از فرستنده های جدیدی ست که امواج بلند صدا و تصویر [...]

رسالت ما نوشتن دستور بارگذاری دمنوش در وبلاگ نیست!

مخاطب خاص این نوشته همه ما وبلاگ نویسان هستیم. آری خود ما! ما مدعیانی که وبلاگ ما – تنها رسانه و تریبون مان – فقط جایی شده است برای ثبت عاشقانه ها و نوشتن روزمرگی ها و خاطرات. ما دیندارانی که از تمام اعتقادات و باورهای مقدسمان در وبلاگمان، نوشته هامان تنها خلاصه می شود در چند حالت نوستالوژیک مذهبی. ارسال متن ها و عکس هایی که یا شرح سفر مشهد و کربلا رفتن ماست یا بغض [...]

آقای رئیس جمهور نهضت سواد آموزی را احیا کنید!

هنوز شش ماه از آغاز فعالیت دولت یازدهم نگذشته که رئیس جمهور این روزها با گفتاری کاملا نپخته، از کوره در رفته است و همراه با معاونان خود، منتقدان را با انواع برچسب های توهین آمیز از صحنه محو و منزوی می کند. همان کسی که در ایام انتخابات دولت تدبیر خود را سینه چاک انتقاد معرفی می کرد و بیش از همه سنگ امام را به سینه می زد، در همین ابتدای کار در مقام واقعیت، وقعی بر منتقدین ننهاد [...]

انتقاد زهر نیست که از چشیدنش به خود می پیچید!

از حال و هوای این روزهای زمستانی کشور می دانید چه خبر؟ برف آمده تا کمر! اما رئیس جمهور حقوقدان ما هنوز برای جان مردم برف زده احساس خطر نکرده است اما هوای جان کری را دارد که یک مشت بی سواد تندرو افراطی به جان توافقنامه ژنو حمله نکنند! یکی نیست بگوید حالا وقت انتقاد از منتقدین ژنو نیست جناب روحانی. حقوق ملت زیر دو متر برف مدفون شده است. فکری به حال قطعی گاز مازندران و گیلان [...]

چرا چادر مشکی حجاب برتر است..؟

همیشه در همه جا و در همه چیز دوست داریم آرمان گرا باشیم و به حداکثر و نهایت و کمال آن چیزی که مطلوب ماست برسیم. دلمان می خواهد که رتبه مان در کنکور به رتبه یک نزدیک تر باشد. اگر در یک المپیاد شرکت کنیم، باز می خواهیم اول شویم. در المپیک، رسیدن به پله اول آرزویمان است؛ یعنی همیشه دوست داریم به مقام قهرمانی برسیم. تا آنجا که گاهی حتی گرفتن مدال نقره و برنز و کسب رتبه دوم [...]

پنجشنبه، قفس، بال؛ زهیر، جامعه، شال...

کار اصلی ما نوکران، گریه کردن و اشک ریختن است. ما گریه کن ها مثل تمامی کارگر ها ابزار خاص خودمان را برای کارمان داریم. وقت کارمان ثابت نیست، بستگی به حال مان دارد. لباس کارمان یک دست لباس مشکی ست به علاوه یک سربند. اما من همیشه دلم می خواست توی هیئت، یک شالی، چفیه ای یا دستمالی داشته باشم که اشک هایم را یادگاری نگهدارم در آن تا همراه کفنم در قبر توشه آخرتم باشد. [...]

به دریا رفته می داند، مصیبت های طوفان را...

در دنیای ما شاید هر کسی نتواند به هر کجا که دوست دارد سفر کند، اما حتم دارم به ندرت پیدا می شود کسی که در طول تمام عمرش به سفری دور یا نزدیک، ولو یکبار نرفته باشد. شاید بعضی آدم ها در جواب این سوال که «به فلان شهر رفته ای؟»؛ دو جواب بیشتر قائل نباشند. یا جواب آری می دهند یا خیر. چرا که اصولا آدم یا به یک شهری سفر کرده است یا خیر. اگر از تو هم سوال شود که «آیا کربلا رفته ای؟» [...]

گاهی دلم روضه های تصویری می خواهد..

هر سال مقلد دل می شوم در این ماه محرم. آخر تا محرم از راه می رسد، دلم راه می افتد دنبال کاروان حسین و من نیز دنبال دل راه می افتم و مطیع امر او می شوم. طوری که اگر احساس غریبی به دل دست داد، بروم تکیه دهم به دیوار هیئت ها، تا دلم از هُرم آتش روضه ها گرم شود. یا اگر دلم هوای کوچه های کربلا داشت، جای اینکه بنشینم توی اتاق و زانوی غم بغل بگیرم، شال و کلاه کنم و راهی شوم سمت باز [...]

حالا وقت سوگ نوروز عزای ماست!

کوفیان هر چه جهد کردند نتوانستند طلوع خورشید حقیقت را بعد از عاشورا مانع شوند. گرد و خاک ستم کوفیان بر زمین که نشست و غبار فتنه تا خوابید، از همان لحظه بود که تمام عالمیان به چشم خود، حسین را سرفراز تاریخ دیدند. و این آرمان حسین بود که عالم گیر شد و حکومت سراسر ظلم یزیدیان تاریخ را یکی پس از دیگری به تاراج برد.  تا امروز پرچم های سیاه - برای هزار و سیصد و هفتاد و چهارمین بار - در عزای [...]

انتظار یکساله یعنی پانصد و بیست و پنج هزار و ششصد دقیقه بی قراری...

سر درد عجیبی گرفته ام این روزها. قدری کلافه ام. سرم را تکیه داده ام به دیوار و زانو بغل گرفته ام. سوز سردی از نیمه ی باز پنجره اتاق می آید. باز آسمان ابری ست. هوا کم کم دارد سرد می شود. نگاهی به تقویم روی دیوار می اندازم، تقویم به روزهای سرخش رسیده در این فصل زرد. کاروان غم آنقدر سریع منزل ها را پشت سر گذاشت که بهار و تابستان هم از قافله جا ماندند. حالا سر آخر در این فصل سرد، چرخ روز [...]

اتفاقا شهر کوفه هم بیلبوردهای تبلیغاتی نداشت!

وقتی با یک تماس نیم ساعته می شود دور تمام دشمنی های خط باطل کشید و کدورت ها را رفع و گذشته ها را فراموش کرد. چه خوب است دستگاه دیپلماسی ما یک تماس دیگر با دفتر کاخ سفید آن نامرد سیاه بگیرد تا در رابطه با یک سری موارد دیگر نیز به توافق برسیم. ما زمانی از روند مذاکرات راضی خواهیم بود که نتیجه اش باب میل ما باشد. اما افسوس... دریغا که آنچه ما می خواهیم، با مذاکره هم حاصل [...]

هیچکس حق ندارد صداقت آمریکایی ها را زیر سوال ببرد!

گوش شیطان کر، این روزها صدای آن به گوش می رسد که کم کم رابطه ما با آمریکا دارد سر می گیرد. چشم شیطان کور، شواهد و قرآئن حاکی از آن است که تحریم ها علیه ما بزودی برداشته خواهد شد. و این به معنی آن است که گزینه ها از روی میز به زیر میز نقل مکان کردند. و این مهم میسر نمی شد، مگر از مسیر گفتگو و نشستن پای میز مذاکره با ایالات متحده. راه حل دیپلماتیک بهترین روش برطرف سازی ابهامات [...]

از آخرین قرار عاشقانه ما چند سالی می گذرد. یادتان هست سال هزار و سیصد و تنهایی؟ من و شما و عشق، سر قرار همیشگی وصل، ساعت دلتنگ و نیم؛ رواق پر داغ سینه ام، صحن بی شکیبی دستانم، بست حسرت، حجره افسوس، کنج دنج دلتنگی! چقدر می گذرد از آخرین دق الباب عاشقانه در باب الجواد. از آخرین وضوی نور در حوض دریایی مشرف به باب الرضا. از آخرین اقامه نماز محبت در جوار سایه رحمت شما. از آخرین دیدار عاشقانه و از آخرین نگاه غریبانه. از همان آخرین نفسی که [...]

گاهی یکشنبه ها، جمعه تر از هر روز دیگرند!

پنجره امید از فرط بسته بودن، خسته است و در دیدار، از قلت باز نشدن، صدای ناله های لولاهایش بلند است. در این هوای بغض آلود و در برابر این لهیب زبانه های آتش دلتنگی، «نفس کشیدن» درست به اندازه «نفس نکشیدن» سخت است. دلتنگی یک احساس خاص نیست، دلتنگی یک اتفاق غیر منتظره است. اتفاقی همچون یک زلزله شدید بی گاه یا یک سیل عظیم ناگاه است. دلتنگی، ترک برداشتن سنگی خارا [...]

آی کمک! من تحمل این همه بی کرانگی را ندارم

صدای کبک ها که آمد، با چند پلک متمادی از خواب بیدار شدم. در را به سمت دشت باز کردم و آهسته راه افتادم به سمت دره. به طبقه مرطوب دره که رسیدم، نشستم و به گرمی با دست های سرد - ولی زلال - چشمه، دست دادم. دو کف از آب، مرا سیراب کرد. صورت چسباندم به گونه های نیلی رنگ چشمه و بوسیدمش. در راه برگشت از دره، دست نسیم، شالی ضخیم دور گردنم انداخت. روی یک تکه چمن [...]

فرزندان انقلاب، من و دوستانم و پدرم و دوستانش نیستیم

در همه این سال هایی که از فتنه گذشته است، پر بیراه نیست اگر بگویم دقیقا نمی دانم که معنای فتنه چیست و مصداق فتنه گر کیست! شاید گزاف نباشد اگر بگویم فتنه گنگ ترین واژه لغت نامه سیاسی این روزهاست؛ چرا که از بس تعریف های مختلفی از «فتنه» و «فتنه گری» ارائه شده است، حسابی آدم گیج می شود. به عنوان نمونه در قاموس دولت تدبیر و امید، «فتنه» یعنی تقوا و «فتنه گری» یعنی پرهیزگاری؛ لیکن [...]

هیچ‌ کجا خانه خود آدم نمی شود...

از بالابلندی های آسمان اگر نگاه کنی، می بینی که دنیا بالا و پایین زیاد دارد. زندگی هر کسی تفاوت دارد با دیگری. خواب و بیدار انسان ها یک جور نیست. یکی ستارگان بی شمار آسمان را می شمرد تا خوابش ببرد؛ من اما هر شب گناهان پر شمار خودم را می شمارم تا خواب - غفلت - از سرم بپرد. آدم ها همه یکجور نیستند. یکی - مثل تو - حساب و کتابش آسمانی ست، و کسی هم - مثل من - حساب و کتابش [...]

رنگ آسمان شهر من، لاجوردی تر از آبی‌ تر است..

من اهل شهر رمضانم. ساکن حومه شهر خدا هستم. عمری ست حاشیه نشین دشت های معنایم و در حلبی آباد های تجلی سکنی گزیده ام. نشانی دقیق خانه ام در حوالی اقلیم تکامل، در میانه چمن زارهای مناجات است. شهر من زیباترین شهر خداست. من تاب جدایی از این شهر را هیچ وقت نداشتم. دوری از شهر خدا همیشه خدا برایم سخت بوده است. من غیر از اینجا در هیچ «شهر» دیگری نمی توانم  [...]

امروز کربلا سوریه است و کوفه، مصر است..

همگی می دانیم که جاده تمدن تا دور افتاده ترین نقاط سرزمین های دور هم کشیده شده است. پربیراه نیست اگر بگوییم آب حیات محبت و برق سه فاز عاطفه تا پشت کوه های مدنیت رفته است. عمریست که گمان می کنیم جهل مرکب رخت بر بسته از اندیشه بشری. قرن هاست که خیال می کنیم وحشی گری مخصوص انسان های نخستین است. ما غالبا باورهای متحجرانه را محدود به قرون وسطی می دانیم [...]